czwartek, 12 czerwca 2008

Na ławeczce z Panią Hanką

4 kwietnia 2007

W centrum Łomży stanie pomnik Hanki Bielickiej.
O lokalizacji pomnika najsłynniejszej współczesnej łomżynianki zadecydują mieszkańcy miasta.

Pomnik, na wzór pomnika Juliana Tuwima w Łodzi, będzie miał formę ławeczki, na której przysiadła Artystka.

„Chcemy, aby mieszkańcy sami zdecydowali, gdzie chcą usiąść obok Pani Hanki (…) Wszelkie sugestie są przez nas mile widziane, czy to w formie korespondencji do urzędu, czy komentarzy na naszej stronie internetowej. Dyskusję chcemy zakończyć 20. kwietnia” - powiedział prezydent Łomży, Jerzy Brzeziński.

Inicjatywę upamiętnienia w ten sposób honorowej obywatelki Łomży wysunęli przedstawiciele wielu środowisk społecznych i naukowych, m.in. Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej i Wyższej Szkoły Agrobiznesu. Rzecznik Urzędu Miejskiego - Łukasz Czech nie wykluczył, że na ławeczce z Hanką Bielicką będzie można usiąść jeszcze w tym roku.

Nagrody im. Mateusza Święcickiego

3 kwietnia 2007
Gratulacje dla nominowanych do nagrody im. Mateusza Święcickiego

Program Trzeci PR obchodził 1 . kwietnia swoje 45. urodziny. Dwadzieścia lat temu, przy okazji 25-lecia, powołano specjalną nagrodę, za szczególne osiągnięcia w dziedzinie twórczości, wykonawstwa lub popularyzacji polskiej muzyki rozrywkowej i jazzowej. Przyznawane wtedy nagrody zaczerpnęły swoją nazwę od nazwiska pierwszego szefa muzycznego Trójki – Mateusza Święcickiego. Święcicki był też autorem pierwszej audycji w Trójce „Mój magnetofon”, przekształconej po latach w „Muzyczną pocztę UKF”.

Pierwsze „ Mateusze” wręczono 1. kwietnia 1987 roku Franciszkowi Walickiemu za pomysł i realizację koncertów „Old Rock Meeting – Czy nas jeszcze pamiętasz” oraz Krzysztofowi Popkowi za utworzenie i prowadzenie orkiestry jazzowej „Young Power”.

Wśród laureatów nagród „Mateusza” w następnych latach znaleźli się m.in. :
Basia Trzetrzelewska, Zbigniew Namysłowski, Tomasz Stańko, Stanisław Sojka, Edyta Bartosiewicz, Mirosław Czyżykiewicz, Ewa Bem , Tadeusz Nalepa, Magda Umer, Agnieszka Osiecka, Grzegorz Turnau, Anna Maria Jopek, Maryla Rodowicz, Lech Janerka.

„Super Mateusza” Trójka przyznała Czesławowi Niemenowi w 1999 roku i była to ostatnia nagroda w tym cyklu.

Dziś, po 8 latach przerwy, Program Trzeci Polskiego Radia powraca do tradycji przyznawania nagród im. Mateusza Święcickiego. Trójkowa Akademia Muzyczna nominowała do nagród następujących Artystów:

Nominacje za rok 2006 i interpretacja Akademii:

- Gabriela Kulka – za poszukiwanie własnej, oryginalnej koncepcji artystycznej
- Aga Zaryan – za płytę „Picking Up The Pieces" wykonaną na najwyższym poziomie artystycznym
- Coma
– za nadzwyczajną osobowość sceniczną wokalisty i wyjątkową ekspresję całego zespołu
- Grzegorz Turnau - za płytę "Historia pewnej podróży" z piosenkami Marka Grechuty
- Andrzej Smolik – za trzecią płytę długogrającą ”3”
- The Car Is On Fire – za płytę „Lake And Flames”
- Żywiołak – za nowatorstwo w zmaganiu się z folkową materią
- Artur Rojek – za pomysł i animację imprezy OFF Festiwal

Nominacje za całokształt pracy artystycznej:

- Wojciech Waglewski
- Wojciech Karolak
- Andrzej Poniedzielski
.

Serdecznie gratulacje dla wszystkich nominowanych i dla … szefów Programu Trzeciego za powrót do tradycji!

Zginął Wojciech Drabowicz

28 marca 2007 (pap)

Wojciech Drabowicz – solista Teatru Wielkiego – zginął 27. marca w wypadku samochodowym

Wojciech Drabowicz, pochodzący z Poznania znany baryton śpiewający na scenach operowych całego świata, zginął w wypadku samochodowym. Do wypadku doszło 27. marca, we wtorek po południu na autostradzie A2 w okolicach Nowego Tomyśla. - VW passat z nieustalonych przyczyn zjechał na prawe pobocze, przebił siatkę okalającą drogę i uderzył w drzewo. Kierowca zginął na miejscu - powiedział w środę Radosław Bratkowski z biura prasowego wielkopolskiej policji.

- Wojciech miał wiele planów artystycznych. Miał zaśpiewać podczas Festiwalu Beethovenowskiego w Warszawie, przygotowywał się do tournee z Filharmonią Narodową, miał też wystąpić w inscenizacjach zagranicznych - powiedział impresario Drabowicza, Andrzej Szwed.

Wojciech Drabowicz urodził się w 1966 roku w Poznaniu. Karierę rozpoczął w 1974 roku w Chórze Poznańskich Słowików, z którym koncertował w wielu krajach Europy oraz w Ameryce Południowej.
Drabowicz ukończył Akademię Muzyczną w Poznaniu w klasie śpiewu Antoniny Kaweckiej. Triumfował w trzech konkursach wokalnych: Konkursie im. Adama Didura w Bytomiu, Konkursie im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie i Konkursie Belvedere w Wiedniu.
Od 1989 roku był solistą Teatru Wielkiego w Poznaniu, gdzie zadebiutował główną rolą w "Eugeniuszu Onieginie" Czajkowskiego. Regularnie występował na wielu scenach w kraju i za granicą. Obok tradycyjnego repertuaru operowego śpiewał w operach kompozytorów współczesnych, m.in. Petera Eotvosa ("Trzy siostry"), Victora Ullmanna ("Der Kaiser vom Atlantis"), Kurta Weila ("Die Sieben Todsunden").
Występował też gościnnie na scenach operowych Brukseli, Paryża, Lille, Lyon, Barcelony, Frankfurtu, Antwerpii, Tel Awiwu, Berlina, Montrealu, Carnegie Hall, Genewy, Dublina, a także Teatru Wielkiego i Filharmonii Narodowej w Warszawie.
Artysta brał również udział w wielu festiwalach muzycznych o międzynarodowej renomie, m.in. w Wexford, Brighton, Glyndebourne, Londynie, Bregenz, Sarajewie, Wrocławiu i współpracował z takimi dyrygentami jak: Claudio Abbado, Charles Dutoit, Sir Charles Mackerras, Kent Nagano, Antonio Pappano, Kazimierz Kord, Peter Eötvös, Gienadij Rożdziestwienski.
Za rolę tytułową w "Królu Rogerze" Szymanowskiego Drabicz został uhonorowany Nagrodą im. Andrzeja Hiolskiego za najlepszą kreację operową sezonu 1999/2000.

JACEK LECH NIE ŻYJE

25 marca 2007

W wieku 59 lat zmarł 25 marca w Katowicach po ciężkiej chorobie Jacek Lech - wokalista zespołu Czerwono-Czarni.
Był przedstawicielem pokolenia, które tworzyło muzykę lat 60.

Jacek Lech (właściwie Leszek Zerhau) urodził się 15 kwietnia 1947 w Bielsku-Białej. Już w czasach szkolnych założył zespół amatorski, w którym śpiewał i grał na skrzypcach, basie i kontrabasie. W 1966 roku zajął pierwsze miejsce w III Ogólnopolskim Konkursie Piosenkarzy i Zespołów Amatorskich w Jeleniej Górze. Tego samego roku estradowy debiut, pod pseudonimem Jacek Lech, miał miejsce w Nowej Hucie. Artysta został solistą zespołu Czerwono-Czarni. Pierwsza piosenka "Bądź dziewczyną moich marzeń" stała się od razu wielkim przebojem. Rok później, na V Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1967 roku otrzymał wyróżnienie za piosenkę "Pozwólcie śpiewać ptakom". Piosenkę tę nagrodzono też na I Międzynarodowym Festiwalu w Soczi.
Z zespołem Czerwono-Czarni wziął udział m.in. we wspólnym koncercie z The Rolling Stones oraz w wystawieniu mszy beatowej "Pan przyjacielem moim".
Pod koniec 1972 roku rozstał się z zespołem Czerwono-Czarni.
W 1973 założył własny zespół o nazwie Nowa Grupa. Wypadek samochodowy w Zielonej Górze przerwał na rok działalność artystyczną. Jacek Lech powrócił na scenę w roku 1974 z solowym albumem "Bądź szczęśliwa".
"Bądź dziewczyną z moich marzeń", "20 lat a może mniej", "Czereśnie-wiśnie", "Warszawa jest smutna bez ciebie", „Mężczyzna nigdy nie płacze”, „Gdzie szumiące topole” - to największe przeboje Artysty, który był niezwykle popularny w okresie big beatu.
Wielokrotnie występował na polskich festiwalach, m.in. na KFPP w Opolu i Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, gdzie w 1983 otrzymał honorowy Złoty Pierścień, a w 1986 Srebrny Pierścień. Koncertował również za granicą, m.in. w dawnej Jugosławii, na Węgrzech oraz w ośrodkach polonijnych USA i Kanady.
Po zakończeniu kariery scenicznej Jacek Lech założył agencję artystyczną poświęcając swój czas młodym wykonawcom.

Dyskografia:

  • 1970– Bądź dziewczyną z moich marzeń
  • 1974 – Bądź szczęśliwa
  • 1977 – Latawce porwał wiatr
  • 1998 – Kolędy
  • 1994 - The Best of Jacek Lech
  • 2006 – Gwiazdozbiór muzyki rozrywkowej/Od piosenki do piosenki

środa, 11 czerwca 2008

Jacek Kaczmarski skonczyłby 50 lat

22 marca 2007

W czwartek, 22 marca 2007 roku Jacek Kaczmarski skończyłby 50 lat.

Przed trzema laty nieuleczalna choroba pokonała człowieka, którego twórczość wywarła ogromny wpływ na pokolenia Polaków w czasie niezwykłych przemian.
Kilka dni temu Sejm RP uczcił 50. rocznicę urodzin poety. W specjalnej uchwale podkreślono, że twórczość Jacka Kaczmarskiego była "źródłem siły i nadziei, kodem porozumienia całych pokoleń Polaków rozsianych po wszystkich kontynentach".
W czwartek 22 marca Trójka przypomni jego twórczość. Przez cały dzień na antenie będą się pojawiać piosenki Jacka Kaczmarskiego. Będą mu także poświęcone specjalne audycje: "Akademia Muzyczna Trójki" (o 11:10 poprowadzi ją Monika Makowska, a od 22:30 do 23:00 Janusz Deblessem), reportaż (18:15 "Nadzieja dla zaawansowanych" Teresy Drozdy), "Klub Trójki" i "Magazyn Bardzo Kulturalny" oraz specjalne wydanie "Gitarą i Piórem" w nocy z czwartku na piątek (02:00 - 04:00). Po 23:00 usłyszymy zarejestrowane w Trójce koncertowe nagrania Jacka Kaczmarskiego.
25. marca w Muzycznym Studiu Trójki im. Agnieszki Osieckiej odbędzie się szczególny koncert. Hołd Jackowi Kaczmarskiemu, z okazji 50. rocznicy jego urodzin, złoży zespół HABAKUK, który zaprezentuje w stylu reggae, pieśni z repertuaru zmarłego trzy lata temu poety i pieśniarza.
Zespół wydał w marcu album zatytułowany „A ty siej…”, na którym znalazły się: „Mury”, „Arka”, „Krajobraz po uczcie” i Źródło”. W nagraniach wzięli gościnnie udział m.in. Muniek Staszczyk, Mateusz Pospieszalski, Antoni „Ziut” Gralak i córka barda – Patrycja Kaczmarska. Kto wystąpi z zespołem Habakuk i jak zabrzmią pieśni Jacka w takich niecodziennych interpretacjach, przekonamy się podczas koncertu, który transmitowany będzie w najbliższą niedzielę w radiowej Trójce o godz. 20.05.

Bogusław Kaczyński w szpitalu

14 marca 2007
Bogusław Kaczyński – znawca i popularyzator muzyki operowej
- w szpitalu.

W ubiegłym tygodniu na oddział neurologiczny jednego z warszawskich szpitali trafił Bogusław Kaczyński. Przeszedł wylew krwi do mózgu. Jego stan jest już stabilny i aktualnie Pan Bogusław poddany jest rehabilitacji.

Życzymy Panu Bogusławowi jak najszybszego powrotu do zdrowia!

POŻEGNALIŚMY TADEUSZA NALEPĘ

4. marca 2007 r. zmarł Tadeusz Nalepa - gitarzysta i wokalista, ojciec polskiego bluesa.



Tadeusz Nalepa debiutował w 1963 roku na II Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. W 1965 roku razem z Mirą Kubasińską założył grupę Blackout. Od tego czasu datuje się długoletnia współpraca z rzeszowskim poetą Bogdanem Loeblem. Zespół istniał do końca roku 1967.

W 1968 roku, za namową Franciszka Walickiego, Tadeusz Nalepa utworzył grupę Breakout. W podstawowym składzie grupy znaleźli się: Tadeusz Nalepa (g, voc), Mira Kubasińska (voc), Krzysztof Dłutowski (p, org), Janusz Zieliński (bg) i Józef Hajdasz (dr). Pierwsza płyta grupy - "Na drugim brzegu tęczy", nagrana z towarzyszeniem muzyka jazzowego Włodzimierza Nahornego, ukazała się w 1969 roku. Zespół istniał 13 lat. Jego skład zmieniał się wielokrotnie. Grali w nim m.in. : Józef Skrzek, Dariusz Kozakiewicz, Jan Borysewicz, Tadeusz Trzciński, Jerzy Goleniowski, Winicjusz Chróst, Bogdan Lewandowski, Zbigniew Wypych, Wojciech Morawski, Marek Surzyn, Andrzej Tylec. Breakout nagrał 10 albumów, wśród których znalazły się kultowe: "Blues ", "Karate" i "Kamienie".

Po zawieszeniu działalności Breakout’u w 1981 roku, Nalepa występował i nagrywał pod własnym nazwiskiem. Towarzyszyli mu najwybitniejsi polscy muzycy.

W 1986 roku Tadeusz Nalepa reaktywował Breakout na specjalny koncert Old Rock Meeting, a jesienią wystąpił z Tomaszem Szukalskim w pierwszej części koncertu B.B.Kinga w Sali Kongresowej. W tym samym roku pismo "Jazz Forum" przyznało mu tytuł najlepszego: muzyka, kompozytora, gitarzysty. W 1987 roku nawiązał współpracę z zespołem Dżem, z którym nagrał płytę „Numero Uno”.

W 1988, po licznych występach w kraju i za granicą, Nalepa wydał podwójny album „To mój blues”, zawierający nagrania z lat 1982-1988.

Od roku 1993 roku artysta występował i nagrywał z grupą, w której towarzyszyli mu między innymi syn Piotr i żona Grażyna Dramowicz. Z formacją Nalepa-Breakout nagrał płytę „Jesteś w piekle”.
W 1993 roku został laureatem nagrody im. Marii Jurkowskiej, przyznawanej przez Program III Polskiego Radia.

Tadeusz Nalepa nagrał 26 płyt, większość z nich uzyskała status Złotej Płyty.

W 2003 roku Akademia Fonograficzna przyznała najwybitniejszemu bluesmanowi statuetkę Złotego Fryderyka. W tym samym roku Tadeusz Nalepa został uhonorowany przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Dyskografia:

z Blackout:

1967 „Blackout”

z Breakout:

1969 ''Na drugim brzegu tęczy''
1970 ''70a''
1971 ''Blues''
1972 ''Mira''
1972 ''Karate''
1973 ''Ogień''
1974 ''Kamienie''
1976 ''NOL''
1979 ''ZOL''
1979 ''Żagiel Ziemi''

pozostałe:

1985 ''Tadeusz Nalepa''
1985 ''Tadeusz Nalepa promotion After Blues''
1986 ''Live 1986''
1987 ''Sen szaleńca''
1987 ''Numero Uno'' (Tadeusz Nalepa + Dżem)
1991 ''To mój blues” vol.1, vol.2
1991 ''Absolutnie''
1993 ''Jesteś w piekle'' (Nalepa Breakout)
1994 ''Pożegnalny cyrk'' (Tadeusz Nalepa i Izabela Trojanowska)
1995 ''Najstarszy zawód świata''
1996 ''Flamenco i blues''
1999 ''Zerwany film''
2001 ''Dbaj o miłość'' (kompilacja)
2002 ''Sumienie''
2006 ''60 urodziny'' (koncert, DVD/CD)
2006 ''1982-2002'' (box 13 CD, wszystkie płyty od ''Live 1986'' do ''Sumienie'' oraz ''Poznań - Giełda Live'' i ''Muzyka do filmu "Śmierć dziecioroba".

Modlitwa
T. Nalepa - B. Loebl

Wysłuchaj mojej pieśni Panie,
do Ciebie wznoszę dzisiaj głos.
Ty jesteś wszędzie, wszystkim jesteś Ty,
lecz kamieniem nie bądź mi.

Do Ciebie pieśnią wołam Panie,
bo ponoć wszystko możesz dać,
więc błagam daj mi szansę jeszcze raz,
daj mi ją ostatni raz.

Wystarczy abyś skinął ręką,
wystarczy jedna Twoja myśl,
a zacznę życie swoje jeszcze raz,
więc o boski błagam gest.

Do Ciebie pieśń tę wznoszę Panie,
czy słyszysz mój błagalny głos?
Raz jeszcze daj mi od początku iść,
daj mi życie jeszcze raz.

Już nie zmarnuję ani chwili,
bo dni straconych gorycz znam,
więc błagam daj mi szansę jeszcze raz,
daj mi ją ostatni raz.

A jeśli życia dać nie możesz,
to spraw bym przeżył jeszcze raz
tę miłość, która już wygasła w nas,
spraw bym ją przeżył jeszcze raz.

Do Ciebie pieśnią wołam Panie,
do Ciebie wznoszę dzisiaj głos.
Ty chlebem, ptakiem, słońcem możesz być,
więc kamieniem nie bądź mi.

(z albumu „Kamienie” 1974)