niedziela, 19 października 2008

Pożegnanie Sławka Kulpowicza

19. lutego 2008 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach pożegnaliśmy Sławka Kulpowicza.

Sławomir Kulpowicz zmarł w Warszawie 7. lutego po długiej walce z ciężką chorobą nowotworową.

Artystę wspomina Tomasz Tłuczkiewicz, jego przyjaciel i pomysłodawca koncertów benefisowych, które odbyły się w końcu stycznia w Warszawie.

„Sławek był nie tylko wybitnym muzykiem, ale wspaniałym człowiekiem o szerokich horyzontach. Trudno wyobrazić sobie świat muzyki bez niego” - powiedział PAP prezenter radiowy, Tomasz Tłuczkiewicz, przyjaciel zmarłego w czwartek muzyka.

"Przyjaźniliśmy się ze Sławkiem od dawna, od połowy lat 60, kiedy przyjeżdżał na festiwale Jazz nad Odrą, które organizowałem. Za początek jego kariery można uznać zaproszenie go do swojego zespołu przez samego Zbigniewa Namysłowskiego w drugiej połowie lat 60. To był początek jego kariery jako pianisty, kompozytora, a z czasem także lidera wielu zespołów".

Jak wspominał Tłuczkiewicz, po kwartecie Namysłowskiego z inicjatywy Kulpowicza i na bazie jego kompozycji powstał zespół The Quartet, który - jego zdaniem - był jednym z niewielu w historii polskiego jazzu zespołów o formacie światowym.

"To był niezwykły zespół, który nie miał sobie równych ani wtedy, ani teraz. Tam Sławek okrzepł jako lider, jako szef zespołu. Później był członkiem wielu innych formacji muzycznych m.in. znanego kwartetu z Tomaszem Stańko. To były czołowe zespoły polskiej sceny jazzowej lat 80." - podkreślił Tłuczkiewicz.

Przypomniał także zainteresowanie Kulpowicza kulturą z innych części świata, zwłaszcza Indii. Muzyk razem ze Zbigniewem Namysłowskim pierwszą podróż do Indii odbył już w połowie lat 60. "Później podróżował tam bardzo często i miał wielu przyjaciół, także muzyków. Występował i nagrywał m.in. z Shujaatem Khan'em, mistrzem sitaru " - zaznaczył Tłuczkiewicz.
Zainteresowanie Kulpowicza kulturą Indii było bardzo głębokie i doprowadziło także do bliskiej znajomości z wieloma osobami, które dzieliły tę pasję m.in. z Alice Coltrane, wdową po Johnie, który był największą inspiracją muzyka.

Tłuczkiewicz przypomniał również, że w benefisie zorganizowanym jako pomoc dla ciężko chorego Kulpowicza 27 stycznia, wzięli udział wszyscy polscy artyści jazzowi. "Uznali oni za punkt honoru i dumy to, że mogą pokazać przyjaźń dla Sławka i solidarność z nim" - mówił wyraźnie wzruszony Tłuczkiewicz.

Sławomir Kulpowicz był wybitnym pianistą i kompozytorem. Z wyróżnieniem ukończył wydział jazzu i muzyki rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Tam też związał się z grupą Silesian Set. Po powrocie do Warszawy był członkiem Kwartetu Zbigniewa Namysłowskiego, z którym nagrywał i koncertował w kraju i za granicą (1976-1977). Przez kolejne lata (1977-1981) grał także w zespole The Quartet Tomasza Szukalskiego.
W 1981 roku zdecydował się na samodzielną działalność artystyczną. Założył zespół In Formation, który grywał jako duet i trio (Czesław Bartkowski - perkusja, Witold Szczurek - kontrabas), kwartet (Bartkowski, Szczurek, Tomasz Stańko - trąbka) i sekstet (Bartkowski, Szczurek, Stańko, Andrzej Olejniczak - saksofon tenorowy, Dominik Wit - tuba). Dawał także solowe koncerty. Okazjonalnie tworzył też grupy Private Music, New Formation.

Jako wykonawca i kompozytor inspirował się też muzyką Wschodu, współpracował m.in. z Hindusem Shujaatem Khanem i Turkiem Burhanem Ocalem. Kulpowicz zapraszał też na swoje koncerty i nagrania twórców nie związanych z jazzem m. in.: aktorkę Barbarę Dziekan, wokalistów Marka Bałatę, Czesława Niemena i Mieczysława Szcześniaka.
Obok utworów jazzowych, komponował również ilustracje do spektakli baletowych i teatralnych.

Od pewnego czasu zmagał się z chorobą nowotworową. Zmarł w wieku 56 lat.

środa, 15 października 2008

Koncert pamięci Henryka Albera

11. lutego odbędzie się koncert upamiętniający życie i twórczość zmarłego niedawno Henryka Albera Serafinowicza – legendarnego polskiego gitarzysty, jazzmana, kompozytora i nauczyciela młodzieży.

Henryk Alber w latach 70. współpracował z Janusz Stroblem, z którym stworzyli Duet Gitar Klasycznych Alber-Strobel. Jako kompozytor współpracował między innymi z Agnieszką Osiecką, Elżbietą Wojnowską i Edytą Geppert. Przez wiele lat związany był z warszawskim klubem Stodoła. Do jego najbardziej znanych kompozycji należą "Zaproście mnie do stołu", "Życie moje" i "Stare łzy". Zmarł 11 stycznia 2008 roku.

11 lutego 2008 r – klub STODOŁA, Warszawa, ul. Batorego 10
początek – godz. 19.00

Na scenie wystąpią artyści, którzy doskonale znali Henryka Albera Serafinowicza
.

Dochód z koncertu zostanie przekazany rodzinie zmarłego.

Scenariusz ramowy:

1-Old Timers - „Pogrzeb Nowoorleaański”
2-Ela Wojnowska - “Życie moje", „Punkt zwrotny”
3-Ania Czuba - „Zamiast”, "Rosemary`s Baby”
4-Kasia Dereń - „Nad Wisłą", „Próbuję”
5-Grażyna Orszt - „Blaszany saksofon”
6-Antoni Aduszkiewicz - „Urzeczona”
7-Natalia Kukulska - „Tiers in Heaven”
8-Winicjusz Chróst, Ryszard Sygitowicz, Krzysztof Ścierański - "Masz przyjaciela”
9-Krystyna Prońko - „Ty o tym wiesz”
10-Filmy, zdjęcia, anegdoty
11-Janusz Strobel solo
12-Janusz Strobel Trio
13-Jolanta Marciniak - „Cichy przebój”
14-Jolanta Marciniak, Ela Adamiak - „Rzuciłabym to wszystko”
15-Ela Adamiak - „ Jesienna zaduma”
16-Hania Banaszak - „Samba w południe", „Trzeba marzyć”
17-Ela Wojnowska - „Wycieczki w głąb własnego snu”, „Zaproście mnie do stołu”
18- Old Timers - "Święci”

Benefis dla Sławka

"Benefis dla Sławka"

W Warszawie odbędzie się 5 koncertów charytatywnych, w których wystąpią gwiazdy polskiego jazzu. Muzycy przyjadą na koncerty na własny koszt i nikt nie oczekuje honorarium. Będzie można kupić wiele płyt z dyskografii Sławomira Kulpowicza, nieosiągalnych już w Polsce.
Tygodniowy cykl koncertów w różnych miejscach Warszawy zainicjowali: Tomasz Tłuczkiewicz, Milo Kurtis, Witold Popiel i Piotr Iwicki. To niezwykły przykład solidarności środowiska jazzowego, niespotykany dotąd na taką skalę.
Przygotowano projekty specjalne, m.in. Tomasz Stańko zagra z Wojciechem Waglewskim, Urszula Dudziak wystąpi z Milo Kurtisem i Piotrem Iwickim, pojawi się String Connection w oryginalnym składzie (Andrzej Olejniczak przyleci specjalnie z Hiszpanii).

21.01, Fabryka Trzciny - Trio Andrzeja Jagodzińskiego & Maciej Strzelczyk; Tomasz Stańko & Wojciech Waglewski; Kwartet Tomasza Szukalskiego; The Original String Connection
23.01, Akwarium Jazzarium - Sekstet Stanisława Sojki & Henryk Gembalski
24.01, Tygmont - Piotr Cieślikowski "I Remember Coltrane; Jam Session
26.01, Jazz Club Rynek - Anna Faber"Angelic Music"; Witold Rek; Urszula Dudziak & Piotr Iwicki & Milo Kurtis
27.01, Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki (ul. Elektoralna 12)- Zbigniew Namysłowski "Jak To?" feat. Paweł Jarzębski, Janusz Stefański; Kazimierz Jonkisz "Energy"; Kwartet Zbigniewa Wegehaupta; Ewa Bem; Henryk Mśkiewicz & Paweł Dobrowolski, Robert Majewski, Wojciech Majewski, Wojciech Pulcyn, Jarosław Śmietana, Jan Ptaszyn Wróblewski.

poniedziałek, 13 października 2008

Zmarł Henryk Alber

Zmarł Henryk Alber - gitarzysta i kompozytor

11. stycznia w Warszawie zmarł po ciężkiej chorobie Henryk Alber.

Henryk Alber (właśc. nazwisko Serafinowicz) urodził się 3. czerwca 1948 roku w Otwocku. Debiutował na I Ogólnopolskim Konkursie Gry na Gitarze Klasycznej (I nagroda, 1969).
W latach 1971 – 1984 tworzył z Januszem Stroblem - Duet Gitar Klasycznych ALBER-STROBEL.
W dorobku Henryka Albera znalazły się kompozycje do spektakli poetyckich, utwory instrumentalne i piosenki m.in. : „Zaproście mnie do stołu” (sł. Włodzimierz Szymanowicz), nagrodzona na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie i XII KFPP w Opolu - 1974, „Wycieczki w głąb własnego snu” (sł. Marcin Wolski), „Życie moje” (sł. Andrzej Bursa) z repertuaru Elżbiety Wojnowskiej.
W latach 1985-2002 współpracował też z Edytą Geppert, której akompaniował, komponował i aranżował piosenki (album "Historie prawdziwe"
z 1991r. i kilka utworów na płytach „Pytania do księżyca” – 1997r i „Pamiętnik, czyli kocham cię życie” – 1998r),
Koncertował w całej Europie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii i Tajlandii.

Zmarł Jan Kaczmarek

14. listopada 2007 we Wrocławiu zmarł po długiej i ciężkiej chorobie Jan Kaczmarek - satyryk, felietonista, autor tekstów, założyciel kabaretu Elita. Miał 62 lata.

Jan Kaczmarek (fot. A. Hawałej PAP) urodził się 6 czerwca 1945 r. w Lwówku Wielkopolskim. Tam spędził dzieciństwo i młodość. Maturę zdał w Pniewach. Studiował na Politechnice Wrocławskiej, na wydziale elektroniki.
W czasie studiów, w marcu 1969 r. wraz z Tadeuszem Drozdą i Jerzym Skoczylasem założył kabaret Elita. Wkrótce dołączył do nich Roman Gerczak.
Dwa pierwsze programy Elity to "Sprasowane twarze" (1969) i "Kadroskop" (1970). Trzeci program, "Czym kurna chata bogata" (1971), to początek zawodowej działalności kabaretu. Za tytułową piosenkę tego programu kabaret otrzymał główną nagrodę na Festiwalu Polskiej Piosenki Opole '71.
W latach 70. i 80. współpracował z Andrzejem Waligórskim i Studiem 202 w Polskim Radiu Wrocław.
Znany był również z programów satyrycznych emitowanych na antenie III Programu Polskiego Radia - "60 minut na godzinę" i "Powtórka z rozrywki" - oraz z cyklu słuchowisk "Z pamiętnika młodej lekarki" nagrywanych razem z Ewą Szumańską .
Kaczmarek napisał ponad 200 piosenek ( m.in. "Kurna chata", "Zerowy bilans czyli pero, pero", "Czego się boisz głupia", "Oj naiwny", "Do serca przytul psa" . Jego teksty pełne były celnych żartów, ale i lirycznego ciepła. Do jego tekstów muzykę pisało wielu kompozytorów m.in. Włodzimierz Plaskota, Bogusław Klimsa, Marek Materna, Zbigniew Karnecki.
Kaczmarek wraz z kabaretem Elita wielokrotnie koncertował za granicą, m.in. dla Polonii w USA, Australii czy Republice Południowej Afryki. Oprócz występów z kabaretem Kaczmarek koncertował również m.in. z Ewą Bem, Andrzejem Jagodzińskim, Zdzisławą Sośnicką, Stefanem Friedmanem, Krzysztofem Jaroszyńskim, Wiktorem Zborowskim.
W latach 90. współpracował też ze Zbigniewem Lesieniem i jego kabaretem Europa, Ewą Kuklińską, Piotrem Fronczewskim. Efektem współpracy był m.in. wystawiony w teatrze w Kaliszu spektakl autorski Jana Kaczmarka "Fin de siecle", będący zbiorem refleksji autora nad końcem XX wieku, czy goszczący na estradach polskich i zagranicznych spektakl "Europa".
W 2006 r. w teatrze Ateneum w Warszawie Adam Opatowicz i Andrzej Poniedzielski przygotowali spektakl "Album rodzinny", składający się z piosenek Jana Kaczmarka w bardzo interesujących interpretacjach, przeplatanych komentarzami Poniedzielskiego.
Kaczmarek jest też autorem kilku książek i śpiewników, m.in. "Elita, moje życie - moja przygoda", "Kurna Chata", "Co za czasy - piosenki kabaretowe".
Współtwórca Elity Jerzy Skoczylas wspomina Kaczmarka bardzo osobiście: Byliśmy ze sobą blisko, pewnie patrzę na niego inaczej. Wspólnie bawiliśmy się na weselach czy chrzcinach, że nie wspomnę o wspólnie przemierzonych kilometrach. Ale pewien jestem, że strata po Janie Kaczmarku jest ogromna i niepowetowana. Wiadomość o śmierci artysty niestety nie była dla bliskich mu wielkim zaskoczeniem, ponieważ chorował on od kilku lat na chorobę Parkinsona i był w ciężkim stanie.

Mirek Breguła nie żyje
















Mirosław Breguła współzałożyciel zespołu Universe, nie żyje.

”Z wielkim żalem i bólem zawiadamiamy, że 2 listopada 2007r. rano odszedł od nas jeden z liderów i założycieli zespołu Universe Mirek Breguła. Jesteśmy wstrząśnięci tym faktem i pogrążeni w smutku. Więcej informacji podamy w najbliższym czasie”. (z oficjalnej strony zespołu Universe) fot. Archiwum PAP

Mirosław Breguła (ur. 10 lutego 1964 - zm. 2 listopada 2007 w Chorzowie) – wokalista, gitarzysta i kompozytor. W 1981 r. razem z Henrykiem Czichem założył zespół Universe. Nazwa zespołu nawiązywała do fascynacji Mirka Breguły grupą The Beatles i inspirowana była utworem "Across the Universe" Johna Lennona i Paul’a McCartney’a . W 1983 grupa ta zwyciężyła na Młodzieżowym Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki we Wrocławiu. W 1992 r. na festiwalu w Opolu zespół zdobył I nagrodę w konkursie premier za piosenkę "Daj mi wreszcie święty spokój". Zespół koncertował m.in. w USA, Niemczech i na Kubie. Charakterystyczny głos Mirka był znakiem firmowym zespołu. Na początku lat 90. ukazała się składanka "The best of Universe". W nagraniach kolejnych płyt brali udział m.in. Józef i Jan Skrzek, Andrzej Urny i Beno Otręba. Najbardziej znane piosenki Universe to "Mr Lennon", "Wołanie przez ciszę", "Ty masz to, czego nie mam ja", "Tacy byliśmy" oraz "Tyle chciałem Ci dać" w duecie z Beatą Kozidrak. Ostatnia płyta grupy – “Zanim” – ukazała się na rynku w roku 2005.

2 listopada 2007 roku nad ranem 43-letni muzyk popełnił samobójstwo w chorzowskiej kamienicy, w której mieszkał. Pozostawił po sobie list pożegnalny, którego treść nie została podana do wiadomości.

zmarł Jacek Skubikowski

13. czerwca 2007 w Warszawie, w wieku 52 lat, zmarł Jacek Skubikowski - piosenkarz, gitarzysta, kompozytor i autor tekstów piosenek. Przez ostatnie dwa lata życia zmagał się z rakiem krtani.

Urodził się 25. września 1954 r. Absolwent Media Music Services w Londynie (dyplom inżyniera dźwięku i producenta nagrań). Debiutował w latach 70-tych w zespołach studenckich. Współpracował z grupami country i folk oraz z zespołami jazzowymi. Od 1983 r. występował jako solista. Wtedy też zaczął tworzyć teksty i muzykę dla siebie i innych wykonawców. Największe przeboje stworzył dla zespołów Lombard, Lady Pank, a także dla Martyny Jakubowicz, Krystyny Prońko, Ewy Bem.
Jako członek Stowarzyszenia Artystów Wykonawców SAWP Jacek Skubikowski był współautorem projektu ustawy o dobrowolnej opłacie za pobieranie plików przez Internet.

Najbardziej znane utwory:

  • Jedyny hotel w mieście
  • Dobre miejsce dla naiwnych
  • Następnym razem pójdzie jak z nut
  • Lizak
  • Słodkie cudo z M-2
  • Ja tu tylko śpię
  • Uczciwa bieda
  • Nawet nie pytaj
  • Było nas dwoje
  • Agato, Renato, Beato
  • Ostatnie żywe drzewo
  • Śmierć dyskotece (wyk. Lombard),
  • Droga pani z telewizji (wyk. Lombard),
  • Taniec pingwina na szkle (wyk. Lombard),
  • Stan gotowości (wyk. Lombard),
  • Kryształowa (wyk. Lombard),
  • Zawsze tam, gdzie ty (wyk. Lady Pank),
  • Tacy sami (wyk. Lady Pank),
  • Na dobre i na złe (wyk. Anna Jurksztowicz),
  • Daleka droga (wyk. Mech).

Dyskografia:

płyty długogrające

  • 11 ton (z zespołem The Country Family) Wifon 1983
  • Jacek Skubikowski Savitor 1983
  • Jedyny hotel w mieście Wifon 1984
  • Wyspa dzikich Polton 1985
  • Złe słowa Pronit 1986
  • Omen Wifon 1990
  • Złota Kolekcja Pomaton EMI

single

  • Jedyny hotel w mieście/Czujny jak muszka Tonpress 1983
  • Piromania/Exit Tonpress 1984
  • Super układ/Noc ze szkła Tonpress 1985